lok zn. ‘pluk haar’
Onl. lock ‘haar, pluk haar’ in sceihtlon lockis (genitief ev.) ‘schedels met haar’, locka houidis minis (accusatief mv.) ‘de haren van mijn hoofd’ [beide 10^e eeuw; W.Ps.]; mnl. loc ‘haarlok’ [1240; Bern.], locke, loc ‘lok haar’ in haer haer ... met groten locken [1300-50; MNW-R].
Os. lokk ‘lok, haar’; ohd. lock ‘lok, haar’ (nhd. Locke ‘lok, haar’); oe. locc ‘haar, lok, krul’ (ne. lock); ofri. lokk ‘haarlok’ (nfri. lok, lokke); on. lokkr ‘haarlok’ (nzw. lock); < pgm. *lukka- ‘lok’, wrsch. uit ouder *lukna-. Daarnaast zonder geminatie: vnnl. loke ‘lok, vlok, bosje’ [1599; Kil.], oe. loca ‘vlok’.
Vermoedelijk verwant met Grieks lúginos ‘gevlochten’, lúgos ‘tak’; Sanskrit rujáti ‘trekt, breekt’; Litouws lùgnas ‘buigzaam’; < pie. *leug- ‘buigen’ (IEW 685). Wrsch. is de oorspr. betekenis ‘bosje (loof, haar)’, eigenlijk ‘wat geplukt is, pluk’, zoals in oe. lūcan ‘wieden’, ohd. arliohhan ‘uitrukken’ en Litouws láužti ‘breken’.

lok znw. m. v., mnl. loc, locke m. ‘lok, krul, bosjeʼ, onfrank, lock, os. lok, ohd. loc (nhd. lock, locke), oe. locc (ne. lock), on. lokkr. — germ. *lokka < idg. *lugno, vgl. lit. lugnas ‘buigzaam, smijdigʼ, gr. lúginos ‘gevlochtenʼ, lúgos ‘takʼ, oi. rujati ‘trektʼ (IEW 685). Verder te verbinden met germ. *lūkan ‘uittrekkenʼ, vgl. oe. lūcan ‘wiedenʼ (J. H. van Lessen, Ts. 53, 1934 28-31). Eerder is te wijzen op ohd. liohhan ‘plukkenʼ en lit. lúzti ‘brekenʼ. J. Trier, Venus (1963), 154-160. wijst op de bet. ‘bosje gras of wol, kleine bundel stroʼ in duitse dialecten, (vgl. ook nnl. lok ‘wollegrasʼ in Drente, Groningen) en denkt daarbij aan het afplukken van takken met bladeren, die tot wintervoer van het vee dienden; die takken werden gebundeld gedroogd en opgestapeld.

Reeds Holz (1952) 135 had hij dit woord behandeld, maar daar dacht hij meer aan de jonge takken, die voor vlechtwerk gebruikt worden. — Zonder geminatie staan naast lok nog Kiliaen loke ‘lok, vlok, bosjeʼ, oe. loca m ‘vlokʼ. — De wortels *leug ‘buigenʼ en *leug ‘brekenʼ, die IEW 685-686 scheidt, zijn dus eerder als identiek te beschouwen.

lok. Over germ. -kk- < idg. -gnʼ- waarvan dit woord een der weinige werkelijk aannemelijke voorbeelden is, zie bij bakken Suppl. 1e alin. Lat. luxus ‘verrekt’, luctor ‘ik worstel’ (v.Wijk Aanv.) kan hierbij behoren, evengoed echter bij mnl. lûken ‘hennep of vlas uitplukken’ en de germ. en verdere verwanten, die op een grondbet. ‘breken’ wijzen: zie lokken. Intussen aarzelt J^a.v.Lessen Tschr. 53, 28 vlgg. niet lok en lokken bij deze laatste woordgroep te brengen met veronderstelling van een grondbet. ‘trekken’.

loks s.nw.
Afvalstukkies wol of sybokhaar, dikw. vuil en gekoek, wat verwyder word voordat die vag afgeskeer word.
Uit Eng. locks (1300).

loke 1 (GG: FV), zn. v.: vod. Mnl. loke ‘vlok, dot haar, haarlok’, Vroegnnl. loke oft vlocke van wille ‘loque ou floccon de laine’ (Lambrecht), loke, locke ‘floccus’ (Kiliaan). Os., Ofri. lok, Ohd. loc, D. Locke, E. lock, On. lokkr < Germ. *lokka-. Verwant met Lat. luctari ‘worstelen < zich krommen’, Gr. lugos ‘buigzame tak’ < Idg. *lugno-’haarkrul’. Het Franse woord loque ‘vod < haarlok’ is ontleend aan het Mnl. loke.

Lok, v. — Nederland — Id. als Heipluiskens (Vl. Wk.). — Lok = fr. boucle de cheveux. Zinspeling op de witte vlokken die, na den bloeitijd, de stengels dezer moerasplanten bekroonen.

lok ‘haar; (verouderd) vlok, wol’ -> Frans loque ‘flard, vod; menselijk wrak; bijenziekte; velletje op gekookte melk’;? Ambons-Maleis pake lōkīs ‘haardracht waarbij het haar kort langs het voorhoofd weggeschoren wordt, maar zo dat er een streep haar langs de haarlijn blijft’.

Zoek dit woord op in het WNT, MNW, VMNW, ONW.